Ook een passie om nieuwe plekken te ontdekken? Vooral op zoek naar de prachtigste natuurfenomenen? Dan zet je maar best Java op je travel bucketlist 😉 Hieronder overtuig ik je waarom!
Terug naar mijn roots in Java
Java heeft voor mij een speciale betekenis aangezien ik daar voor het eerst de wereld zag. In Oost-Java bevindt zich de stad Jember, waar ik geboren ben. Na meer dan tien jaar zette ik na een lange busrit van Bali naar Java weer voet aan wal. Het was niet de meest comfortabele rit, maar wel veel goedkoper dan een binnenlandse vlucht! Deze busrit kostte ongeveer zo’n 200 000 rp.
Onbekend is niet onbemind
Indonesië kent schatten aan prachtige natuurplekjes. Maar de meest gekende zijn tijdens het hoogseizoen meestal bedolven onder de toeristen. Dat heeft zijn redenen natuurlijk! Een leuk plekje is Watu Ulo, je komt er de zee tegemoet vergezeld van mysterieuze rotsformaties. Wij gingen er naartoe met een motorfiets en dat duurde ongeveer een uur. Een uur op zoiets rijden kun je niet meteen comfy noemen, maar je moet er iets voor over hebben zeker? Wij kennen de Indonesische taal, maar om op eigen houtje daar te geraken zal wat moeilijker zijn. De pracht zit hierbij vooral in de authenticiteit. Behalve een Indonesiër, zul je hier op hoogstens twee of drie andere toeristen vinden.
Bijna surrealistisch: Mount Bromo
Oh, wat zag ik mijn ogen uit tijdens deze reis! De natuur in Indonesië is om bij weg te dromen. Een ander natuurlijk stukje kunst is: Mount Bromo. Wij sliepen iets verderop in het dorp en vertrokken rond 2 a 3 uur ’s nachts om op tijd de zonsopgang mee te pikken. Er zijn blijkbaar drie manieren om er te geraken: georganiseerd met een jeep, te voet langs het gebruikelijke paadje of te voet tussen de struiken en bomen langs een minder gekend paadje. Mijn papa deed deze berg al meerdere keren en weet ondertussen wat de beste manier is. Wij gingen dus voor de minst makkelijke laatste manier.
Zo geschiedde en gingen we met een zaklamp in de hand op stap. Het begin was een deel op het gebruikelijke paadje, maar dan heb je een paadje dat verder loopt langs planten. Vraag het ook nog eens extra na bij de locals. Via het ‘geheime’ paadje zul je niet helemaal boven komen, maar dat is de bedoeling! De meeste toeristen die met de jeep gaan zitten namelijk allemaal als sardientjes helemaal boven. Tenzij je een hoopje fluisterende toeristen naast je wilt ga je dus best wat lager zitten. Het zicht is wat lager ook prachtig en hetzelfde, pinky swear!
Na de meest prachtige zonsopgang kun je nog dichter gaan naar Bromo. Deze vulkaan is nog actief en je hoort ze dus ook ‘brommen’. Na de zonsopgang stap je ongetwijfeld een bende tegemoet die gerust bromfietstaxi willen spelen. Als ze zeggen dat de entree inbegrepen zit in de rit, geloof het dan niet. Er is namelijk helemaal geen inkomprijs om de vulkaan te beklimmen. Ongevaarlijk was de rit niet, zeker niet in het zand! Ik hield meer dan één keer mijn hart vast omdat ik dacht dat we de grond gingen kussen.
Another one bites the dust
Na het helse ritje moet je weer te voet naar de vulkaan door het zand. Neem dus stevige wandelschoenen mee en een stofmasker. De binnenkant van zo’n vulkaan is best wel speciaal om te zien! Je ziet de vulkaan rook uitpuffen, hoort ze grommen en ruikt ze superhard stinken. Dat laatste was iets minder aangenaam.
Kawah Ijen: niet voor watjes
Naast Mount Bromo beklommen we ook Kawah Ijen. En ik val meteen met de deur in huis; dit is niet weggelegd voor mensen zonder conditie. Tenzij je om de meter pauzeert uiteraard! Je trotseert namelijk een steile klim die bezaaid ligt met kleine kiezelsteentjes waardoor je niet veel grip hebt. Daarbij komt er ook nog eens bij dat het superkoud is ’s avonds, doe dus zeker een dikke trui mee en lange broek! Wij kwamen toe met de auto op de campingplek en hadden een tentje mee om te rusten. Maar veel viel er niet te rusten, want het was berekoud, je lag verre van comfortabel en overal was er lawaai.
Ongeveer om 2 uur gingen wij op pad zodat we op tijd waren om het blauwe vuur (enkel ’s nachts te bewonderen) te aanschouwen. Een van de enige plekken ter wereld die dit heeft zelfs! Hoe dichter ik bij de vulkaan kwam, hoe harder ik het kreeg om deftig te ademen. Aangezien ik snel moeilijkheden krijg met ademen leende ik al snel een gasmasker, raad ik ook echt wel aan. De entree lag hier rond 200 000 rupiah.
But it was all worth it!!!
Na de klim kun je iets verderop ook stoppen aan een waterval. Als je in de buurt bent stop hier dan zeker! Door de vulkanische activiteit produceert het water zelfs natuurlijk schuim. Maar probeer lichamelijk contact toch maar te vermijden. Ik liep er met mijn teenslippers door en kreeg achteraf wat jeuk op mijn voeten.
Van heel mijn verblijf in Indonesië was Java het actiefste en moeilijkste deel. Het vergt heel wat moeite om deze pareltjes te bereiken. Maar achteraf gezien was het dat dubbel en dik waard!
Gingen jullie ooit al naar Java? Wat bezochten jullie?
Xje,
Wendy
Leave a Comment