Peru belandde op mijn travel bucket list en stond er om afgestreept te worden, zo geschiedde! Wij gingen afgelopen zomer naar Peru en beleefden er 19 onvergetelijke dagen! Peru stond niet gelijk aan zon pakken op het strand of chillen aan het zwembad. Nee, Peru was ons grootste avontuur tot nu toe. De nodige bergen en dalen inclusief (pun intended). Zijn jullie klaar voor Cusco?

Hallo Cusco, hallo hoogteziekte

Dat reizen ook zwaar kan zijn heb ik deze zomer aan den lijve mogen ondervinden. Maar echt, letterlijk. De typische buikloop op reis kende ik al, maar vergeleken met de hoogteziekte was dat eventjes peanuts. Het vliegtuig landde nog maar net en ik voelde me meteen draaierig. Ik ben nog nooit zo snel van een vliegtuig gegaan. Ik voelde me plots licht in mijn hoofd en dacht dat ik elke minuut ging flauwvallen. En nee, deze keer hang ik niet de dramaqueen uit. Eenmaal in de luchthaven stonden er mandjes klaar met coca bladeren, iets wat goed zou helpen tegen de hoogteziekte. Ik stopte mijn mond vol en kauwde erop los, maar het hielp helemaal niet. Zelfs mijn hoogteziektepilletjes konden geen soelaas bieden :'( #lostcasescenario

Het mondde uit in een hele namiddag ziek in de zetel afgewisseld met enkele lange wc-pauzes. En oh ja, Bram zat intussen in het ziekenhuis door een ingegroeide teennagel. Jaja, we waren een echt power koppel op dat moment! #NOT

All them street doggo’s

Mijn hoogteziekte was de dag erop gelukkig zo goed als verdwenen. Onze tweede dag in Cusco vulden we met rondstruinen in het centrum. Daar kwamen we heel wat pluizige viervoeters tegen en ze zagen er best oké uit en niet uitgemergeld! Het waren stuk voor stuk prachtige beestjes. Blijkbaar hebben veel van die ronddolende honden wel een baasje, maar worden ze overdag vrijgelaten en komen ze ’s avond weer netjes thuis voor het avondeten. Gek toch!

Somewhere over the rainbow

Wat je eerst moet weten; wij zijn echte hiking noobs. Zo noobish, dat mijn wandelschoenen niet eens deftig waren ingelopen, voor ik ze in mijn trekrugzak zwierde. En wat je nu moet weten; onze gids had begrepen dat we hiking lovers waren… Duuuuus, in plaats van het gewoonlijke paadje te doen, gingen wij off road om het meest steile pad in mijn leven te beklimmen. Daarbovenop komt ook nog eens de hoogte waardoor rustig ademen ook al een heuse queeste werd. Daar liepen we dan (lees: meer kruipen), zo traag als schildpadden. Lonkend naar de mensen daar beneden die voor het normale pad gekozen hadden.

Het was geen vrolijke huppeltocht door de bloemetjes, maar toen we eindelijk de Red Valley te zien kregen was ik opgelucht dat ik mocht zitten en vreugdevol omdat het uitzicht het waard was! De getrokken foto’s zijn maar een glimp van hoe betoverend het werkelijk was.

Na de Red Valley stapten we verder naar de Rainbow Mountain en ook deze was adembenemend. Maar mocht ik deze berg zien na een makkelijke wandeltocht had ik deze waarschijnlijk minder magisch gevonden. Je weet wat ze zeggen hè, zoiets over de weg ernaartoe die soms mooier is dan de bestemming…

Dineren in de Skylodge van Natura Vive

Na legsday op de Rainbow Mountain is het tijd om de armen te trainen tijdens een andere soort klim. Na een snelle spoedcursus uitleggen hoe je jezelf beveiligd, mogen we naar boven. Via een soort van stalen bars (via ferrata), voor 300 meter lang. Hoogtevrees heb ik gelukkig niet, maar heb mezelf toch heel de tijd moeten zeggen dat ik niet naar beneden mocht kijken. Alles ging goed, tot de zogenoemde suspension bridge. Ik noem het eerder de highway to hell. Niet meer naar beneden kijken was geen optie meer, het was van moeten. Ik stond met mijn rug naar de berg toe en met mijn gezicht keek ik recht de afgrond in. Toegegeven; ik deed toen bijna in mijn broek.

Eenmaal boven was ik zooooo blij dat ik er was. Geen zorgen, ik heb er geen trauma’s aan over gehouden en zou het zo opnieuw doen! Na een superlekker diner gingen we terug naar beneden. Deze keer via ziplining en dat was echt za-lig!!

Afzien tijdens de vijfdaagse Salkantay trek

De hoogteziekte deed me heel erg miserabel voelen, maar ook de Salkantay Trek van vijf dagen zorgde voor enkele dieptepunten. De Salkantay Trek is goed te doen, maar als beginnende hiker was het op bepaalde momenten écht afzien.

Op een ontiegelijk vroeg uur werden we opgehaald in Cusco, om vijf dagen door de bergen te trekken. Beetje slapen op de bus, de andere groepsleden wat leren kennen, gezellig ontbijten, maar dan begon het! Onder de warme zon trokken we naar onze eerste slaapplaats. Wat er door mijn hoofd ging: WAAROM?? Waarom dacht ik ooit dat dit een goed idee was?! Waarom doe ik dit vrijwillig?! En de aanhoudende buikloop bracht ook niet meteen licht aan het einde van de tunnel…

De gids, Sergio, had al snel in de gaten dat het even niet meer ging en haalde een frisse wonder-olie boven. Het was een beetje zoals Vicks, maar véél beter. Na de olie en een knuffel van mijn vriend ging het avontuur verder. Alles ging die dag goed, maar de tweede dag heb ik toch forfait moeten geven en ging ik de weg naar boven te paard. Ik kon die ochtend mijn eten niet binnenhouden, had niet veel energie en wist dat ik nog vier dagen moest wandelen. Na lang nadenken besliste ik dus om op dat moment mijn energie te sparen.

Onvergetelijk

Ik heb tijdens deze vijfdaagse trektocht zoveel leuke mensen leren kennen uit verschillende uithoeken van de wereld. Maar het moet gezegd, dag in, dag uit op stap gaan met mensen die je eigenlijk niet kent is een beetje vermoeiend. Zeker als beginnende hiker ben je vooral op zoek naar het juiste wandeltempo en lig je nog te sukkelen met die verdomde wandelstokken, maar tegelijkertijd heb je een hele groep waar je rekening mee moet houden. Al liep dat snel losjes en had iedereen begrip voor zij die het op dat moment wat trager of sneller aan wilden doen. Ik leer graag nieuwe mensen kennen op reis en luister graag naar hun verhaal, maar ik miste wel een beetje mijn me-time! Afgezien van de me-time die miste, waren het wel stuk voor stuk fijne mensen waarmee ik kon babbelen en lachen. Zeker een ervaring die ik iedereen zou aanraden, want de beleving die je meeneemt is echt een herinnering voor het leven!

Onze reis naar Cusco kende ups en downs, maar ik ben werkelijk zo blij dat ik deze ervaring mee kan nemen in mijn levensrugzak (cliché hè, I know!) Ik heb nog nooit zoveel meters gestapt op 19 dagen, bijna een hele reis met buikloop rondgelopen en zag het mentaal soms niet zitten. Maar dat is wat het allemaal zo mooi maakt; op reis gaan, jezelf tegenkomen en toch de meest prachtige herinneringen eraan overhouden. De dieptepunten zijn niets in vergelijking met al de (kleine) wonderen die ik van zo dichtbij heb gezien!

Meer weten over de Salkantay trek? Ik schrijf er binnenkort een uitgebreide blogpost over!

Staat Peru ook op jouw travelbucketlist?

Xje

Wendy